De huisarts verwijst iemand met de verschijnselen van GBS naar het ziekenhuis. Daar stelt de neuroloog de diagnose GBS. Om daarvoor meer zekerheid te krijgen, kan hij/zij verschillende soorten onderzoek doen:
- bloedonderzoek: voor ondersteunende informatie en het uitsluiten van andere oorzaken van de symptomen;
- lumbaalpunctie (‘ruggenprik’): met een naald wordt vocht (liquor) afgenomen. De arts prikt tussen de lendenwervels door in de ruimte rondom het ruggenmerg. Bekeken wordt of er sprake is van verhoogd eiwit, een aanwijzing voor GBS. Daarnaast wordt er gekeken naar het aantal cellen in de liquor, om eventuele andere oorzaken (zoals infecties) uit te sluiten.
- elektromyogram (EMG): om de zenuwbanen elektrisch door te meten en eventuele beschadigingen vast te stellen;
- CT-scan of MRI: voor ondersteunende informatie en het uitsluiten van andere oorzaken van de symptomen.