De huisarts verwijst iemand met de verschijnselen van GBS naar het ziekenhuis. Daar stelt de neuroloog de diagnose GBS. Om daarvoor meer zekerheid te krijgen, kan de neuroloog verschillende soorten onderzoek doen:
- bloedonderzoek: voor ondersteunende informatie en het uitsluiten van andere oorzaken van de symptomen
- lumbaalpunctie (‘ruggenprik’): met een naald wordt vocht (liquor) afgenomen door tussen de lendenwervels door te prikken in de ruimte rondom het ruggenmerg en vervolgens te bekijken of er in de liquor sprake is van verhoogd eiwit, een aanwijzing voor GBS, en om aan de hand van het aantal cellen eventuele andere oorzaken zoals infecties uit te sluiten
- elektromyogram (EMG): om de zenuwbanen elektrisch door te meten en eventuele beschadigingen vast te stellen
- CT-scan of MRI: voor ondersteunende informatie en het uitsluiten van andere oorzaken van de symptomen